Το χιονι δεν εφερε για ολους ασπρη μερα

Λατρευω το χιονι.
 Καθε φορα που χιονιζει κανω ακριβως οπως εκανα την πρωτη φορα που ειδα  και μου ειπαν οτι δεν εχω σχολειο.
Δεν εχουν αλλαξει και πολλα πραγματα στα χρονια που μεσολαβησαν.
Χανομαι στη μαγεια της σιωπης που πεφτει παντου  πριν ακουμπησουν αθορυβα το χωμα και τα φυλλα των δεντρων και τα αυτοκινητα.
Καθε φορα που χιονιζει (σοβαρό χιονι ομως οχι χιονονερο)  εχω την αισθηση οτι μπηκα σε εναν αλλο κοσμο.
 Εναν κοσμο που ολα ειναι ασπρα αθορυβα και αναλαφρα.



Λατρευω το χιονι.
 Ειμαι ικανος να μαζεψω το χιονι απο τις σκεπες ολων των αυτοκινητων στο δρομο για να φτιαξω χιονανθρωπο.
 Μπορω να παιξω χιονοπολεμο με γυμνα χερια
Φετος ομως ηταν η χρονια που χαρηκα το χιονι λιγοτερο απο ποτε.
Χιονισε στο κεντρο της Αθηνας, το εστρωσε, τα σκουπιδια κι οι ασχημιες της πολης κρυφτηκαν.
 Κι ομως φετος η καρδια μου παγωσε και το στομαχι σφιχτηκε οταν ειδα το κατασπρο τοπιο.
Φετος οχι για πρωτη φορα ενιωσα την ενοχη του να εχεις μια πολυτελεια που αλλοι τη στερουνται.
                 Και το πιο τρελο απο ολα ειναι οτι δε θα επρεπε να ειναι πολυτέλεια.

Οι φωτογραφίες απο ολα τα μερη της Ελλαδας οπου εριξε χιονι ερχονται απο παντου Facebook, sites, τηλεοραση.
 Ειδυλλιακα χωρια, κατασπρα δάση, ακομα και παραλιες.

Και απο την αλλη μια κορδελα που διαχωριζει τους διαβατες απο τους χωρους που παραχωρηθηκαν στους αστεγους
 μεσα στις στασεις του μετρο που ανοιξαν λογω παγωνιας.

Λεπτες πλαστικες σκηνες καμπινγκ χιονισμενες.
                      Και μεσα ανθρωποι.
Μονοστηλα που ανακοινωνουν θανατο απο αναθυμιασεις μαγκαλιων.

Το στομάχι μου σφίγγεται όσο συνειδητοποιώ ότι αυτή την κατάσταση τη θεωρούμε ως το φυσιολογικό μας, το δεδομένο μας.
 Το να μην πεθαινεις απο το κρυο, το να μη ζεις σε σκηνη,  το να εχεις ενα ζεστο σπιτι, δεν είναι πολυτελεια.

Το χιονι ειναι για να ντυνει τις γιορτες, Χριστουγεννα και Πρωτοχρονια.
Για να δημιουργει ομορφους χιονανθρωπους.
Για να μπαινει η χιονομπαλα μεσα στους γιακαδες και να κυλαει στην πλατη.

Το χιονι ειναι για να σβηνει τους περιτους ηχους και να κρυβει για λιγο τις ασχημιες,
                                   ΟΧΙ ΝΑ ΞΕΠΑΓΙΑΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και να θαβει

 Για καθε ανθρωπο που για μονη προστασια εχει ενα κομμάτι πλαστικης σκηνης η μια γωνια σε εναν  σταθμο του μετρο,
για καθε εναν απο μας που διακινδυνευει με το μαγκαλι η που κανει ονειρα οσο διαρκει ενα σπιρτο.
                    ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ
          Το χιονι δε θα επρεπε να εναι μονο χαρα
                    Δε θα επρεπε να ειναι πολυτελεια.

                               ΔΕ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ......