ΤΑ ΟΚΤΩ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΜΠΤΩΧΗΣ ΜΑΝΑΣ

ΤΑ ΟΚΤΩ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΜΠΤΩΧΗΣ ΜΑΝΑΣ

[[Φαει εσυ γιε μου, εγω δεν πειναω.]]

Τα 8 ψεματα της παμφτωχης Μανας…

Η μητερα  παντα μου εδινε κι απα το δικο της πιατο κι ελεγε,

~ Φαε αυτό το ρυζι γιε μου, εγω δεν πειναω.~

      Αυτο ηταν το πρωτο ψεμα της μητερας.

Καθως μεγαλωνα η μητερα περνουσε τον ελευθερο χρονο της, ψαρευοντας σε ενα ποταμι. Ετσι από τα ψαρια που επιανε θα μπορούσε να μου προσφερει ένα καλύτερο φαγητο για την αναπτυξη μου.




 Καθως ετρωγα κάθονταν δίπλα μου και ετρωγε και αυτή οτι ψαχνο εμενε στα κοκαλα. Οταν της προσφερα απο το φαγητο μου, ελεγε,

~ Φαε το φαγητο σου γιε μου, δεν μου αρεσουν εμενα τα ψαρια..~

   Αυτο ηταν το δευτερο ψεμα…

Αργοτερα για να μπορεσω να σπουδασω, εψαξε και βρηκε μια δευτερη δουλεια.

Ανακυκλωνε παλια κουτια απο χαρτονι και αυτο της εδινε καποια επιπλέον χρηματα για να καλύψουμε τις αναγκες μας.
 Ενα χειμωνιατικο βραδυ ξυπνησα και την βρηκα με ενα μικρό κερι να δουλεύει ακομη. Της ειπα να ερθει για υπνο αλλα μου απαντησε,

~ Μα, δεν είμαι κουρασμενη...~

       Αυτο ηταν το τριτο της ψεμα…

Οταν εφτασαν οι τελικες εξετασεις ζητησε αδεια από τη δουλεια της για να με συνοδευσει. με περιμενε μεσα στη ζεστη για ώρες και όταν τελείωσα ηρθε κοντα μου και μου εφερε ενα μπουκαλι με κρτο νερο. Την ειδα κουρασμένη και εξαντλημένη και της ειπα να το πιει εκεινη. Η απαντηση της ηταν,

~ Δεν διψαω γιε μου, πιες το εσυ να δροσιστεις...~

       Αυτο ηταν το τεταρτο ψεμα …

Μετα την απολεια του πατερα , η μητερα επρεπε να βρει έναν τροπο να καλύψει τις αναγκες μας. Η κατασταση της οικογενειας χειροτέρευε και δυστυχώς ολα τα βαρη περνουσαν από πανω της.
 Καποιοι γειτονες της ελεγαν οτι πρεπει να παντρευτει ξανα και να φτιαξει τη ζωη της από την αρχη. Αυτη ομως ελεγε,

~ Δεν ειμαι εγω για τετοια, μεγαλη γυναικα με παιδι, δεν χρειάζομαι την αγαπη κανενος...~

      Αυτο ηταν το πεμπτο ψεμα…

Αφου τελειωσα τις σπουδες μου και επιασα δουλεια, ηταν ωρα πια για τη μητέρα να ξεκουραστει, αλλά δεν ήθελε. Πηγαινε καθε μερα στη λαικη αγορα και πουλουσε καποια λαχανικα για να καλυπτει τις δικες της αναγκες. Εγω δουλευα μακρια και καθε μηνα με το που έπαιρνα τον μισθο μου της ετοιμαζα ενα δεμα με τροφιμα και διάφορα καλουδια, της εβαζα και ενα φακελο με λεφτα και της τα εστελνα.
 Αυτη ομως τις περισσοτερες φορες, κρατουσε τα παντα εκτος απο τα λεφτα.
 Με την πρωτη ευκαιρια μου τα εστελνε πισω και μου εγραφε,

~ Αγορι μου δεν χρειάζομαι χρηματα δοξα τον Θεο έχω αρκετα για να ζησω...~
 Κρατησε τα εσυ που εισαι νεος και εχεις αναγκες.

         Αυτο ηταν το εκτο της ψεμα…

Μετα απο 3 χρονια δουλειας και μεταπτυχιακων σπουδων, μια μεγαλη εταιρεια εμφανίστηκε στο δρομο μου, η οποια με προσελαβε με πολυ καλο μισθο και μου χρηματοδοτησε το διδακτορικό που παντα ονειρευομουν.

Τοτε γυρισα και είπα στη μητερα οτι η τυχη μας χαμογελασε.
 Της ζητησα να ερθει μαζι μου, να σταματησει να δουλευει και επιτελους να απολαύσει και αυτη κάποιες στιγμες απο τη ζωη της. Εκεινη ομως μου ειπε,

~ Ασε με εμενα γιε μου στον τοπο μου, εγω ειμαι μια χαρα κοιταξε να κανεις εσυ τη ζωη σου καλυτερη και μην κοιτας εμενα...~

       Αυτό ηταν το εβδομο ψεμα…

Στα γεραματα της απεκτησε καρκινο.
 Σε εμένα όμως δεν είπε τίποτα.
 Μια μέρα αποφασισα να παω την δω, χωρις να την προειδοποιήσω.
 Οταν μπηκα στο σπιτι, αμεσως καταλαβα οτι κατι δεν πήγαινε καλα…
 Γερασμενη και εξασθενημενη καθοταν στο κρεβατι της και προσπαθουσε να γελάσει, αλλα φαινταν οτι εκανε υπερπροσπαθεια.
 Καθως με κοιτουσε, με έπιασαν τα κλαματα, δεν αντεξα… Τοτε γυρισε και μου ειπε,

~ Γιε μου μην κλαις και μην στεναχωριεσαι, εγω ειμαι μια χαρα, και μου κρατησε το χερι...~

     Αυτο ηταν το ογδοο ψεμα..
 κι εκλεισε διπλα μου τα ματια της για παντα…