ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ 72 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Γοργοπόταμος, η επέτειος ενός σαμποτάζ που έγινε το 1942 από τις δύο μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις τον ΕΔΕΣ και τον ΕΛΑΣ με βάση σχέδιο των βρετανών που έστειλαν στην Ελλάδα εκλεκτά στελέχη της SOE που έμελλε να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ελληνικής αντίστασης και όχι μόνον.
Μοιάζουν μακρινά τα γεγονότα και όμως σαν να μην κύλησαν 72 χρόνια από τότε.



Οι Έλληνες βρίσκονται για μία ακόμη φορά αντιμέτωποι με μία μεγάλη καταστροφή. Χωρίς την παρουσία των ποταμών αίματος εκείνης της εποχής, όμως η πείνα για εκτεταμένα κομμάτια του πληθυσμού είναι πάλι σύντροφος, η μετανάστευση που υπήρξε η λύση και ο εφιάλτης στα χρόνια μετά τον πόλεμο, επιστρέφει ως επιλογή για τους νέους ανθρώπους.

Όσοι στηρίζουν την πολιτική που πήρε το όνομά της από τα αλλεπάλληλα μνημόνια προσπαθούν να ερμηνεύσουν την βουβή – προς το παρόν – όμως μαζική αποδοκιμασία σαν ένα είδος συναίνεσης ή ακόμη και εθνικής ομοψυχίας. Φορτικά ερμηνεύουν και προσπαθούν να επιβάλλουν μία αντίθετη προς τους κανόνες του συντακτικού ανάγνωση της φράσης: Ενωμένη Εθνική Αντίσταση. Σύμφωνα με την αυτή την ερμηνεία το επίθετο Ενωμένη είναι που δίνει νόημα στην φράση και όχι τo ουσιαστικό Αντίσταση.

Έτσι παραμένει εκκρεμές ένα διαρκές όσο και αναπάντητο προς το παρόν ερώτημα, πότε θα ξεκινήσει – με τα απαραίτητα μαζικά χαρακτηριστικά η αντίδραση και η αντίσταση – στο ξεθεμελίωμα των κοινωνικών κατακτήσεων που χρειάστηκαν δεκαετίες για να ωριμάσουν.

Θα υπάρξει και με ποιους όρους ομόψυχη εθνική αντίδραση και αντίσταση στην επέλαση της βαρβαρότητας.

Και έτσι γυρνάμε στα διλήμματα πάνω στα οποία σκόνταψε ο βηματισμός της αντίστασης στα χρόνια της κατοχής.

Ποιες οι κοινωνικές δυνάμεις που θα στηρίξουν την αντίδραση στον σημερινό κατήφορο, ποιοι οι πιθανοί άμεσοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι, ποιο το εύρος της απαιτούμενης κοινωνικής συναίνεσης αλλά και πόσο μακρυά πρέπει να φθάσουν οι απαραίτητες ρήξεις.